تحلیل جامعه‌شناختیِ بیگانگی دانشگاهی؛ مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه مازندران

بیگانگی تحصیلی یا دانشگاهی به‌عنوان یکی از اشکال بیگانگی، اصطلاحی برای توضیح جدایی دانشجویان از فرایند یادگیری و تجربه منزوی بودن از یک گروه‌ تحصیلی یا دانشگاهی است که شخص باید به آن تعلق داشته یا درگیر آن باشد. هدف تحقیق حاضر تحلیل بیگانگی دانشگاهی و ابعاد آن در سطح میدان‌های درون و برون دانشگاهی برمبنای نظریه ناسازی بوردیو در دانشجویان دانشگاه مازندران می‌باشد. روش تحقیق از نوع پیمایشی و ابزار سنجش آن پرسشنامه محقق‌ساخته است. تعداد 390 نفر از دانشجویان دانشگاه مازندران در سال تحصیلی 93-94 براساس نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب با حجم انتخاب شدند و پرسشنامه بین آنها توزیع گردید. براساس نتایج تحقیق، بین میدان‌ درون دانشگاهی (هنجار‌های محدودکننده، جامعه‌‌پذیری‌آموزشی ضعیف، اختلال رابطه‌ای) و میدان برون دانشگاهی (ابهام‌اشتغال، مدرک‌گرایی، بحران منزلت و فقدان علاقه به تحصیل) تأثیرات مثبت و مستقیمی بر متغیر وابسته (بیگانگی دانشگاهی) دارد. همچنین مطابق با آزمون مدل نظری تحقیق که با روش معادلات ساختاری انجام شده است؛ مشخص‌گردید که میدان‌های درون و برون دانشگاهی به همراه شاخص‌هایشان توانستند %66 از تغییرات بیگانگی دانشگاهی را تبیین کنند.